Hep doğum günlerimi unutur, gelen kutlama mesajlarıyla hatırlarım. Eğer tatil günüyse karım ve çocuklar, iş günüyse onlarla birlikte iş arkadaşlarım mutlaka beklenmedik bir sürpriz yaparlar. Dün de öyle oldu. Belli bir yaştan sonra unutma isteği doğaldır diye düşünüyorum. Bir de yaş yolun yarısını epeyce geçince motor açıldığı, ivme kazandığı için hızdan pek bir şey görünmüyor olabilir mi?
Evet, 9 Şubat doğumlu bir Kova'yım... Alacakaranlık Kuşağı şairi Ahmet Erhan 8 Şubatlı bir Kova olarak benden bir yaş büyük... Sağdaki fotoğrafın tarihi, cep telefonunun, internetin, dijital kameraların ve daha pek çok şeyin olmadığı 80 ya da 81 yılı olmalı. Bu arada soldaki yeni fotoğraf da yanıltıcı olmasın; saçlar önden pek fena görünmüyor, ama arkalar ı-ıh!
O zamanlar bıyıksız olmak delikanlılığın raconuna sığmazdı. Şimdi bıyıklarımızı da "AB müktesebatına uyum kapasitesi" kapsamında Kopenhag kriterlerine uydurduk. Hey gidi günler!
Eski fotoğrafı rahmetli arkadaşımız Cesur Okyay çekmişti. Yeni fotoğrafı ise 8 Şubat'ta Ankara'ya gittiğimde eskimeyen dost Süleyman Yüzübenli çekti.
